İnşaat Dünyası

21 Kasım 2013.Türk Seramik sanatının bugününe baktığımda ne umutlu olduğumu belirtmeliyim.Genç sanatçıların yurt içi ve yurt dışındaki etkinliklerdeki başarılarından gurur duyuyorum.Güzel Sanatlar Fakültelerinin Seramik Bölümlerinin iyileşme çabalarını ,gelişme stratejilerini keyifle izliyorum.Genç eğitimcilerin akademik başarıları yadsınamaz.Ancak garip bir durum da gözümden kaçmıyor.Birbirini yerme öyküleri,kolaycı bulma hikayeleri,birbirlerine öykünme halleri de kulağıma çalınıyor.Sadece  kimi genç akademisyenler değil,kimi yetişkinler için de aynı öyküler anlatılıyor  maalesef.
Ben günlerdir günümüz Türk seramiği,günümüz Dünya seramiği içinde nasıl yer alabilir diye düşünüyorum.Yapılan çalışmalar,çabalar yeterli mi?Yapılan etkinlikler,sergiler,bu etkinliklere,sergilere seçilen sanatçılar  nasıl seçilmeli?Eser mi,sanatçı mı ?Eserin boyutları ?Mesajı her şeyin önünde mi olmalı?Teknik önemli mi?sergileme yöntemleri ne kadar öyküyü zenginleştiriyor?yada bozuyor mu?Birçok soru usumda!!!!!
Hep özgün olabilme,tek olabilme düşüncesiyle üretiyoruz?Ne kadar özgün,ne kadar tekiz?
Diğer taraftan akademik yükseltmeler,yazılan makaleler,kitaplar,araştırmalar,açılan sergiler,sergi açılan mekanlar,düzenlenene etkinlikler......
Yani yapılacak çok iş var.......
Ülkemde çok keyifli çalışmalar devam etmekte.....çabalar müthiş.
Günümüz dünya sanatında nasıl yer alabilir?nasıl fırsat bulabiliriz?Eğitim sistemimizi nasıl geliştirebiliriz?Neler yapmalıyız?Nasıl yapmalıyız?Sorular,sorular,sorular.....